Book Review

---

โดย The MOMENTUM, พาฝัน หน่อแก้ว

ไร้ความปรานี  นี่คือความรู้สึกแรกหลังจากอ่านนวนิยายเรื่อง บีเลิฟด์ (Beloved) ของโทนี เมอร์ริสัน (Toni Morrison) นักเขียนรางวัลพูลิตเซอร์ ค.ศ. 1988 และเจ้าของรางวัลโนเบล สาขาวรรณกรรม เธอเป็นนักเขียนแอฟริกัน-อเมริกันคนแรกและคนเดียวที่ได้รางวัลในสาขานี้  นวนิยายเรื่องนี้ไร้ความปรานีในแง่ของเนื้อหาที่จู่โจมเราแบบไม่ทันตั้งตัว ต่อเนื่อง และเจ็บหนัก  

ไร้ความปรานีในแง่ของคนอ่าน ที่เนื้อเรื่องต่างเรียงร้อยสลับสับเปลี่ยนไปมา ผ่านความทรงจำ ความนึกคิดของตัวละคร ที่เราไม่อาจคาดเดาได้ว่าเมื่อใดที่เรื่องราวและความทรงจำที่ (อ)ยากจะลืมเหล่านี้จะถูกนึกถึง และถ่ายทอดให้ผู้อื่นร่วมจดจำและจดจาร

โดย Western Novels

Wuthering Heights เป็นวรรณกรรมที่ตีพิมพ์เพียงเรื่องเดียวจากปลายปากกาของเอมิลี่ บร็องเต้ เรื่องเดียวที่หมายความว่าเรื่องเดียวจริงๆ เนื่องจากเอมิลี่ป่วยเป็นวัณโรค แล้วก็เสียชีวิตไปก่อนที่จะได้ผลิตผลงานเล่มอื่นๆ ออกมา

Wuthering Heights คือชื่อของคฤหาสน์เก่าๆ ตั้งอยู่บนเนินเขา รอบล้อมด้วยทุ่งมัวร์และต้นสนเฟอสูงตระหง่านหนาทึบ setting ของเรื่องคือชนบทในแคว้นยอร์กเชอร์ทางตอนเหนือของอังกฤษ ซึ่งมีภูมิประเทศเป็นหุบเขาบ้าง ชะง่อนผาบ้าง สลับกับเป็นทุ่งโล่งหรือลำธาร สภาพอากาศแถบนั้นตลอดทั้งปีค่อนข้างหนาวเย็นและเลวร้าย ส่วนใหญ่แล้วท้องฟ้ามักมีเมฆหมอกมืดครึ้ม ลมพัดแรง พายุฝนกระหน่ำ หิมะตกหนัก ไม่น่าแปลกใจที่คฤหาสน์แห่งนั้นได้รับการขนานนามว่า Wuthering ซึ่งหมายถึง strong wind นั่นเอง

โดย a day,  วรรษชล  ศิริจันทนันท์

เราคิดว่า เพราะความรักมิอาจเร่งร้อน เป็นเรื่องเล่าที่เฉลิมฉลองการมีชีวิต รวมถึงความสัมพันธ์และความรักในรูปแบบต่างๆ ที่เรารู้สึกควรค่าแก่การโอบรับไว้ แม้มันจะพูดถึงบทบาททางสังคมและหน้าที่ของผู้หญิงในสังคมตะวันตกอย่างไม่อ้อมค้อม แต่เราที่อยู่ในสังคมตะวันออกกลับรู้สึกเข้าถึงได้ไม่ยาก อาจเป็นเพราะจุดร่วมของแต่ละสังคมยังคงเป็นการที่ผู้หญิงต้องเป็นฝ่ายอุ้มท้องและมักถูกคาดหวังให้ต้องเป็นคนที่เลี้ยงดูลูกมากกว่าผู้ชาย แม้ว่าในปัจจุบันผู้หญิงจะทำงานได้และจำเป็นต้องทำงานไปด้วย 

โดย   ธีรดา มูลศิริ 

สัญลักษณ์บางอย่างที่ปรากฏอยู่ในหนังสืออยู่เรื่อยๆ ก็คือดอกลินเดนที่ผลิบาน ซึ่งในบทตามโดย อาจารย์พัชราภรณ์ หนังสือได้ให้ข้อมูลไว้ว่าเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ของคู่รัก เป็นสัญลักษณ์แห่งความอุดมสมบูรณ์และรุ่งเรือง

ส่วนนกแอ่นยูเรเชียที่บินอพยพไปมาอยู่ตลอดทั้งเรื่อง เราลองหาข้อมูลเพิ่มแล้วพบว่า เป็นนกที่มีความแข็งแกร่งมากๆ บางแหล่งข้อมูลบอกว่าบางตัวอยู่บนฟ้าเป็นเวลานานติดต่อกันได้ถึง 10 เดือน

เพราะฉะนั้นถึงความรักมันจะทุกข์ทน เจ็บปวด หรือกัดกินพวกเธอแค่ไหน แต่สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากหญิงสาวทั้งห้าก็คือ จงรักและผลิบานดั่งดอกลินเดน จงโผบินและแข็งแกร่งดั่งนกแอ่นยูเรเชีย

โดย  ตนุภัทร โลหะพงศธร

แม้ว่าผลงานเขียนเล่มสำคัญที่สร้างชื่อให้แอตวูดเป็นนักเขียนผู้ทรงอิทธิพลคนหนึ่งในแวดวงวรรณกรรม คือ นวนิยายดิสโทเปีย โดยมีแนวทางนำเสนอเรื่องราวที่เกิดขึ้นในโลกอนาคต เป็นภาพสะท้อนสังคมสมมุติที่เลวร้ายเกินกว่าที่โลกแห่งความเป็นจริงจะยอมรับได้ เพราะต้องอยู่ภายใต้การครอบงำของระบอบการปกครองที่ไม่เป็นธรรม จำกัดสิทธิ ปิดกั้นเสรีภาพ และลดทอนความเป็นมนุษย์จนหมดสิ้น เพื่อบังคับให้ผู้คนมีชีวิตอยู่อย่างหวาดกลัวและสิ้นหวัง ซึ่งตัวเธอคิดว่า ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องในอนาคตที่ไกลตัว และอาจไม่ใช่สิ่งสมมุติ หรือภาพจำลองเหนือจริง แต่คือความจริงแท้ที่กำลังเกิดขึ้นและเป็นอยู่ในปัจจุบัน เธอจึงไม่ใช่ผู้คาดการณ์อย่างที่ถูกยกย่อง หากจะเรียกให้ถูกต้องมากกว่า เธอคือนักสังเกตการณ์ในคราบนักเขียน 

 โดย 101, Nara  

The Blind Assassin เป็นนิยายที่ระบุหมวดหมู่แน่ชัดค่อนข้างยากอยู่สักหน่อย มันเป็นได้ทั้งนิยายประวัติศาสตร์, เรื่องลึกลับที่มีกลิ่นอายนิยายนักสืบอยู่จางๆ, นิยายวิทยาศาสตร์, นิยายสิบสตางค์ราคาถูกแบบที่เรียกกันว่า pulp fiction, นิยายรักต้องห้าม, นิยายชีวิตของผู้หญิงที่โดนกดขี่เอารัดเอาเปรียบ และอีกสารพัดสารพัน

ที่เป็นเช่นนี้ก็เนื่องด้วย ‘วิธีการเล่าเรื่อง’ ซึ่งเป็นจุดเด่นอันดับต้นๆ ของงานเขียนชิ้นนี้

พูดโดยรวบรัด มันเป็นนิยายซ้อนนิยาย เป็นเรื่องเล่าซ้อนเรื่องเล่าหลายลำดับชั้น และนำเสนอผ่านมุมมองการเล่าหลายๆ แบบ มีตั้งแต่การเล่าผ่านตัวละครบุคคลที่หนึ่ง ซึ่งเป็นนางเอกของเรื่อง (ตรงส่วนนี้ยังมีการเล่าสลับไปมาระหว่างปัจจุบันกับอดีต), ข่าวและบทความจากหน้าหนังสือพิมพ์ และที่สำคัญคือ เนื้อความจากนิยายเรื่อง The Blind Assassin (ชื่อเดียวกับหนังสือเล่มนี้) ซึ่งเขียนโดยตัวละครสำคัญชื่อ ลอรา เชส (มิหนำซ้ำ ในนิยายเรื่องนี้ก็ยังมีลักษณะเป็นเรื่องเล่าซ้อนเรื่องเล่าอีกต่างหาก)

โดย ThaiPBS Podcast

“โอลก้า” ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่นักเขียนอย่าง แบร์นฮาร์ด ชลิงค์ สร้างตัวละครหญิงคนนี้ขึ้นมาเพื่อเป็นสัญลักษณ์ตัวแทนของยุคสมัย บริบทของสังคม การเมือง ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม ทัศนคติของคนเยอรมันในช่วงเวลาตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่ 1 จนถึงสงครามโลกครั้งที่ 2 ชีวิตของโอลก้า ทำให้นักอ่านได้โลดแล่นไปกับความรู้สึกและการผจญภัยของตัวละครที่ ผู้แปล-เจนจิรา เสรีโยธิน บอกว่า “โลกที่ไม่เข้าข้างเรา” 

โดย PIMDEED PICK OUT, พิมพ์ดีดพิคเอาต์

ก่อนที่จะได้เห็นชุดดิออร์ครั้งแรกนั้น

นางแฮรีสก็มีเพียงดอกไม้เท่านั้นที่แกถือว่าเป็นสิ่งงดงามแท้จริงตลอดมา

หากคุณเคยปรารถนาอะไรลุ่มลึกเท่ากับนางแฮรีสใฝ่ฝันถึงชุดจากปารีส และปรารถนามาเป็นเวลานานอย่างนั้น ครั้นเมื่อความร่ำร้องที่ฝังรากลึกแบบผู้หญิงนี้กำลังจะได้ลิ้มรสความสมหวังอันหวานชื่น ทุกขณะจิตที่ผ่านไปจนถึงความสุขสมนั้น ก็ย่อมซาบซ่านวาบหวิว และประทับใจไม่ลืมเลือน

แต่ความฝันถึงชุดราตรีหรูหราราคาแพงระยับคล้ายจะเกินตัวแม่บ้านรับจ้างรายวัน วันละสามชิลลิ่งอย่างเธอ

โดย  Aom Tungkananukulchai

อ่านจบไวกว่าที่คิดมากกกก แป๊บๆอ้าวครึ่งเล่มแล้ว อีกแป๊บนึงก็จบเล่มแล้ว

ชอบภาษามาก อาจเพราะว่าตัวนักเขียนเองก็เป็นกวีด้วย คำเปรียบเทียบ การเลือกใช้คำถึงทำได้ดีและออกมาสวยมาก ตอนแรกเรื่องจะดำเนินไปแบบปกติ มีบรรยายยาวๆ แต่หลังๆเรื่องจะ ... เหมือน choppy อ่ะ ตัดสลับไปมา สั้นๆ บางเรื่องก็ผุดขึ้นมาแบบ out of nowhere ซึ่งเราชอบมาก เพราะมันเหมือนพ้องกับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับตัวละครดี

โดย The MOMENTUM, ณิศวร์ฐิตะ ทองน้อย

ความสง่างามของนวนิยายเรื่องนี้จึงอยู่ตรงที่การไม่ดึงเอาศีลธรรมเข้ามาเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ (ไม่ว่าจะเพื่อใช้มันโบยตีตัวละคร หรือให้ตัวละครวิพากษ์มันกลับ) ไม่ใช่เพราะว่าพวกเขาไม่แคร์ศีลธรรม แต่เป็นเพราะพวกเขาไม่ได้คิดว่ากำลังทำผิดศีลธรรม หรือในความหมายที่สุดขั้วกว่านั้น ศีลธรรมอาจไม่ได้มีความหมายมากไปกว่าพายุหิมะ ความยากจน จานที่ทำแตก ฯลฯ ที่มีอิทธิพลต่อตัวละครมากกว่าเสียอีก

เราจะเห็นว่าสิ่งที่บีบคั้นให้ตัวละครจนมุมล้วนแล้วแต่เป็น ‘สถานการณ์เฉพาะหน้า’ ทั้งสิ้น 

โดย The MOMENTUM, ณิศวร์ฐิตะ ทองน้อย

ดวงตาสีฟ้าสุดฟ้า (The Bluest Eye) คือหนังสือเล่มแรกของโทนี มอร์ริสัน (Toni Morrison) นักเขียนรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม ประจำปี ค.ศ. 1993 นักเขียนหญิงผิวดำผู้เป็นหัวหอกสำคัญอีกคนหนึ่งของขบวนการต่อสู้เพื่อคนผิวดำและคนผิวสีในสหรัฐอเมริกา 

เธอเขียนนวนิยายเรื่องนี้เพื่อทวงคืนพื้นที่ทางสุนทรียศาสตร์และอำนาจในการนิยาม ‘ความงาม’ ซึ่งถูกยึดครองโดยคนผิวขาวมาช้านาน พร้อมทั้งวิพากษ์ว่าการเหยียดสีผิวกลายเป็นอำนาจครอบงำที่คอยบ่มเพาะความรู้สึกชิงชังตนเองให้แก่คนผิวดำและคนผิวสีได้อย่างไร

โดย วิภว์ บูรพาเดชะ

เมื่อมาถึงจุดหนึ่ง กลายเป็นว่า 'ซิงเกอร์' หนึ่งในชายใบ้ในบทแรก กลับกลายมาเป็นศูนย์กลางของเรื่องเล่าทั้งเรื่อง เพราะตัวละครทุกตัวพบว่าชายใบ้คนนี้พร้อมจะ 'รับฟัง' ปัญหาของตัวเองด้วยความเข้าอกเข้าใจ (หรือเข้าใจไปว่าเข้าใจ) กระทั่งมีบางครั้งที่เด็กสาว หมอผิวสี หนุ่มใหญ่เจ้าของร้านอาหาร หรือไอ้หนุ่มหัวกบฏก็ล้วนแวะเวียนกันไป 'คุย' กับซิงเกอร์จนแทบจะผลัดกันไปในวันเดียวกันเลยทีเดียว

และเมื่อมาถึงจุดนี้ ความมหัศจรรย์ของมุมมองที่ข้ามไปมาก็ทำให้ หัวใจคือนักล่าผู้ว้าเหว่ เป็นวรรณกรรมที่เข้าถึงตัวละครแบบทะลุทะลวงไปถึงชีวิตและจิตใจ

โดย  101, Nara

สิ่งที่คาร์สัน แม็คคัลเลอร์สเก่งกาจยากจะหาใครมาเทียบได้ คือ การถ่ายทอดความเหงาสุดขีดจับขั้วหัวใจความเหงาและตัวละครคนเหงาในนิยายของเธอ ไม่ได้เปล่าเปลี่ยวว้าเหว่ เพราะอยู่ตามลำพังและโหยหาต้องการใครสักคน แต่เป็นความเหงาเพราะเชื่อมต่อไม่ติดกับโลกรอบๆ ตัว เหงาแบบสั่งสมทุกสิ่งทุกอย่างมาทั้งชีวิต เหงาแบบสิ้นไร้ทางออก

เหงาจนกระทั่งว่า ความรักแบบที่มีการตอบสนองทั้งสองฝ่าย กลายเป็นเรื่องไกลตัวเกินเอื้อม ยากจะทำความเข้าใจ สิ่งที่พวกเขาและเธอต้องการ จำกัดขอบเขตเพียงแค่การมีโอกาสได้เลือกเป็นผู้รักแต่เพียงฝ่ายเดียว ด้วยความยินดียิ่งกว่าการเป็นผู้ถูกรัก

โดย The MOMENTUM, ณิศวร์ฐิตะ ทองน้อย  

นวนิยายเรื่องนี้บรรจุประเด็นทางปรัชญาเอาไว้ให้ขบคิดหลากหลายประเด็น อะไรคือความจริง  เรารับรู้การดำรงอยู่ของโลกรอบตัวและสรรพสิ่งต่างๆ อย่างไร จนถึงเรื่องขีดจำกัดของการรับรู้ ความหมายของการดำรงอยู่และคุณค่าความเป็นมนุษย์ ความสัมพันธ์เชิงอำนาจระหว่างเพศชายและหญิง รวมไปถึงคำถามทางศีลธรรมที่ย้อนกลับมาตั้งคำถามถึงระบบคุณค่าที่แต่ละคนยึดถือ

โดย กองบรรณาธิการ Way of Book

ช่วงที่ผู้เขียนกำลังอ่าน กาบริแอลา กานพลู และอบเชย กระแสมุกตลกหลวงปู่เค็มในโลกโซเชียลเรียกร้องความสนใจ จึงทำให้แบ่งเวลาจากกาบริแอลาไปค้นหาฟุตเทจเก่าๆ ของตลกคาเฟ่มานั่งดู จนมาเจอเรื่องรักระหว่างชายอายุ 78 กับหญิงสาวอายุ 28 

โดย The MOMENTUM, ณิศวร์ฐิตะ ทองน้อย 

นวนิยายเรื่อง เริงโลกีย์ที่ปราก ของ ฟิลิป รอธ (Philip Roth) นักเขียนอเมริกันนามอุโฆษผู้ล่วงลับ พาเราย้อนกลับไปในปี ค.ศ. 1976 ยุคที่กรุงปรากแห่งประเทศเชโกสโลวาเกีย ตกอยู่ใต้การยึดครองของโซเวียต เผด็จการสังคมนิยมที่ควบคุมนครแห่งนี้ไว้อย่างเบ็ดเสร็จ

โดย Readery Podcast from The Standard Podcast

รู้จักวรรณกรรมแปลคลาสสิกและโมเดิร์นคลาสสิกระดับโลกว่าหนังสือทั้ง 2 กลุ่มนี้ต่างกันอย่างไร มีเล่มไหนที่น่าอ่าน และทำไมวรรณกรรมหลายเล่มจึงมีคุณค่าข้ามเวลามาจนถึงทุกวันนี้ 

โดยสองเล่มจากไลบรารี่ เฮ้าส์ที่ถูกพูดถึงคือ ออร์แลนโด: ชีวประวัติ (Orlando: A Biography) และสตรีในกระจก: ภาพสะท้อนห้วงคำนึง และเรื่องสั้นคัดสรรอื่นๆ (The Lady in the Looking-Glass: A Reflection and other selected stories)

โดย booooky70

ทุกคนสามารถมั่งคั่งและกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ได้ เป็นยุคที่ชาวอเมริกันเชื่อว่าทุกสิ่งเป็นไปได้ ทว่าฟิตช์เจอรัลด์กลับตีแสกหน้าความฝันของอเมริกันชนด้วยแก็ตสบี้เสียอย่างนั้น ดังที่เราจะเห็นกันอยู่ว่าต่อให้แก็ตสบี้พยายามเปลี่ยนตัวเองให้เป็นกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่เพื่อที่ตนจะได้เคียงคู่กับเดย์ซีมากเท่าไหร่ สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับรากเหง้าของตัวเองอยู่ดี การมองข้ามเรื่องของชนชั้นวรรณะไม่มีอยู่จริง

โดย ฆฤณ ถนอมกิตติ

หนังสือเล่มนี้จำลองภาพให้เราเห็นโลกของคนที่เป็นไบโพลาร์ได้อย่างมีเสน่ห์และแจ่มชัด ซึ่งสุดท้ายแล้วตัวอักษรเหล่านี้จะก่อให้เกิดความเข้าใจหรือสร้างความตระหนักอะไรได้บ้าง นั่นเป็นสิ่งที่ผู้อ่านแต่ละคนคงต้องตอบตัวเอง

โดย Detached Girl

สำหรับคำถามที่ว่าทำไมมิสฮอลลีถึงต้องเดินทางตลอดเวลา จริงๆ แล้วไม่ใช่เพราะเธอชอบการเดินทางหรอก แต่เป็นเพราะเธอได้ละทิ้งที่ที่เธอจากมาแล้ว ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเดินทางหาจุดหมายของเธอไปเรื่อยๆ แม้ว่าจุดหมายนั้นจะเป็นสิ่งนามธรรมอย่างเช่นชีวิตที่สุขสบาย และเพราะมิสฮอลลีไม่มีบ้านให้กลับ เธอจึงใช้ร้านทิฟฟานีส์ที่เธอโปรดปรานเป็นที่ยึดเหนี่ยวถึงสาเหตุที่เธอจากมาและเป้าหมายที่เธอต้องการจะไปอยู่เสมอ

โดย ManyMilds

สิ่งที่เราชอบสำหรับเล่มนี้ เราเห็นโลกผ่านมุมมองของเอสเทอร์ได้อย่างชัดเจน ชัดมากและเข้าใจมาก เรียกว่าอินหนักก็ว่าได้ หากจะให้พูดตรงๆอาจจะเพราะเราก็คงติดอยู่ในกรงแก้วอยู่ไม่ต่างกัน ฉากเรื่องเล่าต้นมะเดื่อนั้นอธิบายความรู้สึกได้ตรงกับความรู้สึกเราเป๊ะ อ่านเสร็จแล้วช๊อคเลยค่ะ

โดย Filmsick

หาก Orlando ของแซลลี พอตเตอร์คือ Orlando ในมุมมองแบบเฟมินิสต์ (แม้เจ้าตัวจะไม่ชอบคำนี้มากนัก) ที่เปิดเผยความเป็นอื่นของผู้หญิง และการเปิดเผยความงดงามของการเป็นเกย์ Orlando ของ Ottinger ก็เป็นเสมือนมุมมองของเควียร์ที่แผ่ขยายออกไปมากกว่าเรื่องชายหญิง ไปสู่ชีวิตของคนชายขอบที่มีมุมมองต่อโลกแบบที่ ‘เบี่ยงเบน’ ไปจากบรรทัดฐานของรักต่างเพศ ตั้งแต่ระดับกายภาพ วิถีทางเพศ ไปจนถึงโลกทัศน์ และวัฒนธรรมที่ต่างออกไป การเป็น fetish เป็นคนพิการ เป็นคนแคระ เป็นคนบ้า เป็นตุ๊ด เป็นสิ่งที่ถูกเบียดขับออกไป

โดย Kalil Pitsuwan

ผ่านนวนิยายเรื่องนี้ Kafka ได้แสดงให้เห็นถึงสภาวะจำยอมและไร้ทางสู้อย่างที่สุด ที่มนุษย์คนหนึ่งสามารถจะประสบได้ โดยเฉพาะเมื่อมันเกิดขึ้นในพื้นที่ซึ่งตัวเขาเองก็ไม่ได้คุ้นเคยแต่อย่างใด เป็นคนนอกและพลเมืองชั้นสองโดยสมบูรณ์ พูดอีกอย่างได้ว่า Amerika คือนวนิยายที่ฉายให้เห็นความผิดปกติของโลกสมัยใหม่ ที่อำนาจรัฐไม่เพียงจะเข้ามาแทรกแซงชีวิตของปัจเจก ควบคุมและจัดระเบียบ จนความเป็นมนุษย์ได้ค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นอะไรอื่นที่ยากเกินจะเข้าใจ

โดย  ปาณิส โพธิ์ศรีวังชัย 

ORLANDO : A BIOGRAPHY นับเป็นหนึ่งในหมุดหมายสำคัญของวรรณกรรมในศตวรรษที่ 20 ที่นำเสนอประเด็นอัตลักษณ์ทางเพศและความเท่าเทียมทางเพศผ่านงานเขียนแบบกระแสสำนึก ที่นอกจากจะถ่ายทอดความคิดของตัวละครได้อย่างละเอียดลออลึกซึ้งแล้ว ยังสุดโต่งด้วยการเปลี่ยนร่างกายตัวละครจากชายกลายเป็นหญิง แล้วค่อยๆ อธิบายการเปลี่ยนผ่านของลักษณะนิสัยและวิธีคิดของตัวละคร

โดย  แมท ช่างสุพรรณ 

ผมไม่รู้ว่าร็อทเขาเขียนเรื่องนี้ด้วยแรงบันดาลใจจากไหน แต่ผมจะลองคิดถึงมันดู ก่อนอื่นผมต้องยอมรับก่อนเลยว่าผมอ่านหนังสือเล่มบางๆ นี้หลายรอบมาก มันเหมือนเล่มเกมความคิด แต่ละรอบก็ให้ความรู้สึกไม่เหมือนเดิมสักครั้ง เหมือนมันมีความท้าทายหลายอย่างให้ค้นหา แต่พอคิดว่าหาเจอแล้วก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ตัวเองคิดว่าหาเจอนั้นใช่สิ่งที่ต้องการหาหรือไม่ 

โดย Tonkit

ความรู้สึกของการอ่าน “เรื่องเล่าของสาวรับใช้” นั้นจะค่อย ๆ เพิ่มจินตนาการให้เราไปเรื่อย ๆ เนื้อหาดำเนินไปอย่างไม่เร่งร้อน แต่จะค่อยเพิ่มความกดดันให้เราไปเรื่อย จนกระทั่งถึงช่วงที่เรียกได้ว่าเป็นด้านมืดของสังคมที่หลายคนคิดว่าเป็นสังคมอุดมคติ แต่แท้จริงแล้ว เป็นได้แค่สังคมที่ซุกซ่อนเอาความเลวร้ายเอาไว้ใต้พรม และไม่สามารถหาทางออกได้

โดย Little_O

ความรู้สึกอึดอัดคับข้องใจค่อยๆ กัดกินเราอย่างเงียบเชียบและเรียบเรื่อย กว่าจะรู้ตัวมันก็ปั่นประสาทและความมั่นคงทางอารมณ์ของเราไปพักใหญ่แล้ว ไม่ต่างจากที่เตแรสจะตระหนักแทบในนาทีสุดท้ายว่าชีวิตที่เธอเผชิญนั้นได้ทำลาย “ชีวิต” ที่เป็นของเธอเองไปมากแค่ไหน คนเขียนเก่งเหลือเกินที่ถ่ายทอดภาพของการกดขี่และความเหลื่อมล้ำทางเพศออกมาอย่างสมจริงในความรู้สึกเรามากที่สุด

โดย Little_O

ในเวลาที่อำนาจจะหวนกลับมาอยู่ในมือคุณ เป็นเวลาที่คุณจะได้ก้าวออกมาจากช่องว่างของเรื่องราว หากความกล้าและความหวังอาจไม่มีเครื่องหมายเท่ากับชัยชนะเสมอไปแต่เป็นที่มั่นสุดท้ายที่คุณจะสามารถออกมาทำอะไรบางอย่างได้ คุณจะกุมอำนาจในมือแล้วใช้มันเพื่ออะไร?  เธอใช้มันเพื่อส่งต่อความหวังและเรื่องราวของอำนาจที่เราไม่ควรวางใจผ่านเรื่องเล่านี้

โดย ทีมงานนักเขียนเด็กดี (dek-d.com)

การอ่านหนังสือเรื่องนี้ ทำให้เราอดคิดถึงแนวคิดของมาร์กซ์ ไม่ได้ มาร์กซ์บอกว่า สังคมแบ่งเป็นสองชนชั้นเสมอ คือชนชั้นสูงกับชนชั้นล่าง และแน่นอนว่าชนชั้นล่างก็จะโดนกดขี่อยู่ร่ำไป จนกระทั่งทนไม่ไหว ก็จะลุกฮือขึ้นมาสักที มันทำให้เราสงสัยว่า... จะมีสักวันไหม ที่มนุษย์จะอยู่ร่วมกันได้อย่างเป็นสุข โดยไม่ต้องมีใครเป็นผู้ปกครอง และไม่ต้องมีใครเป็นผู้ถูกปกครอง...? 

โดย ณัฐกานต์ อมาตยกุล (The Momentum) 

อย่าเพิ่งคิดว่านี่เป็นหนังรักที่จะจบตามสูตร เพราะไม่มีคนดีอยู่ในความรัก ความเจ็บปวดที่ใครคนหนึ่งเป็นสาเหตุ ไม่ได้หมายความว่าเธอหรือเขาคือตัวร้ายของความสัมพันธ์

ปัญหาของเรื่องนี้มีอยู่ว่า กาบริแอลาไม่เคยเป็นของใคร และไม่เข้าใจระบบคิดของการเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแห่งความปรารถนา ... แต่สิ่งหนึ่งที่เธอทำไม่ได้ และไม่อาจเข้าใจได้ คือการอยู่ในกรงขังของความสัมพันธ์

โดย จารุรัตน์ เทศลำใย

นวนิยายขนาดสั้นเรื่อง Breakfast at Tiffany’s หรือในชื่อไทยที่ว่า มื้อเช้าที่ทิฟฟานีส์ พร้อมหน้าปกสีฟ้าเทอร์ควอยซ์สดใสที่ชวนให้นึกถึงร้านเครื่องประดับซึ่งเป็นที่มาของชื่อเรื่อง หากเปรียบกับเรือขนส่งทางไกล Breakfast at Tiffany’s ได้เดินทางเทียบท่าเรือประเทศไทยเป็นที่เรียบร้อย ด้วยฝีมือแปลจากนักเขียนผู้เปี่ยมไปด้วยฝีมือและประสบการณ์อย่าง โตมร ศุขปรีชา

โดย งูน้อยบนชั้นหนังสือ

"ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ" น่าจะเป็นข้อความที่เหมาะสมกับหนังสือเล่มนี้ที่สุดแล้ว  

ฮอลิเดย์ โกไลท์ลี่ย์ และเรื่องราวแห่งการเดินทางของเธอยังไม่จบลง ทุกอย่างวนเวียนรอบตัวเธอสะท้อนให้เราเห็นออกมาเป็น "มื้อเช้าที่ทิฟฟานีส์" เล่มนี้ แต่ตัวละครยังคง "อยู่ระหว่างการเดินทาง" ตลอดเวลา

โดย ทราย เจริญปุระ

ความรักเป็นประสบการณ์ร่วมระหว่างคนสองคน แต่ข้อเท็จจริงที่ว่าเป็นประสบการณ์ร่วม มิได้หมายความว่าสองคนที่เกี่ยวข้องในความรักนั้นจะมีประสบการณ์เดียวกัน มีคนที่เป็นผู้รักและผู้ถูกรัก…บ่อยครั้งที่ผู้ถูกรักเป็นเพียงสิ่งกระตุ้นความรักทั้งมวลที่ถูกกักเก็บไว้ ซึ่งฝังตัวเงียบเชียบภายในผู้รักมาเนิ่นนาน และผู้รักทุกคนรู้เรื่องนี้ดี

โดย ภูพเยีย

ความเงียบปกคลุมมาเรียนนา เป็นความเงียบที่เงียบสงัดและว่างเปล่า ในมือของเธอมีนวนิยายรักเล่มหนึ่ง ผู้ประพันธ์บอกว่า ถ้อยคำนั้น เราต้องใช้สายตาเก็บเหมือนพวงองุ่นที่ห้อยอยู่ แล้วใช้ความคิดที่หมุนไปเหมือนการหมุนของหินโม่แป้งคั้นน้ำออกมาจนแผ่ซ่านไปในเส้นเลือด นี่ใช่ไหม การเก็บเกี่ยววรรณกรรมอันสูงส่ง

โดย candidebooks

คาร์สัน แม็คคัลเลอร์ส ใช้ชีวิตเช่นนั้นตามที่เธอกล่าว โดยการทิ้งงานเขียนชิ้นเยี่ยมมากมายไว้ให้เราได้อ่าน จนวันนี้ ในปีที่วันเกิดครบรอบ 100 ปีของเธอพ้นไปแล้วเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา งานของเธอก็ยังอยู่ในใจคนอ่านทุกคนเสมอ เธอไม่เคยถูกลืม

คาร์สัน แม็คคัลเลอร์ส เป็นเด็กสาวอารมณ์อ่อนไหว ขี้อาย เข้าสังคมไม่เก่ง และไม่ค่อยมีเพื่อน เธออาศัยโลกของเสียงดนตรีเป็นที่หลบลี้หนีจากความโดดเดี่ยว แต่ความฝันที่จะเป็นนักเปียโนมืออาชีพก็พังลงเพราะโรคไข้รูมาติกตอนอายุเพียงสิบห้าปี เธอจึงหันเหความฝันหนึ่งสู่อีกความฝันหนึ่ง นั่นคือการเป็นนักเขียน

 โดย Readery

คาร์สัน แม็คคัลเลอร์ส เขียนเรื่องนี้ขึ้นในปี 1942 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่สามีของเธอ รีฟ แม็คคัลเลอร์ส ทิ้งเธอไปอยู่กับเดวิด ไดมอนด์ นักแต่งเพลง เธอจึงอุทิศเรื่องนี้ให้แก่เขา ผู้เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่งของเธอ โดยแรงบันดาลใจต้นเรื่องมาจากการได้เห็นคนแคระคนหนึ่งในบาร์ย่านบรูกลินของนิวยอร์ก  

เมื่อรู้ถึงภูมิหลังที่มาของนวนิยายขนาดสั้นเรื่องนี้ จึงไม่น่าแปลกใจที่การเป็น “ผู้รักและผู้ถูกรัก” กลายเป็นประเด็นที่จะจับใจผู้อ่าน 

โดย booooky70

ตลอดทั้งเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบเหมือนขนนกที่ปลิดปลิวลอยตามลมไร้จุดหมาย เหมือนตัวมิสฮอลิเดย์อยากจะถามเรากลับว่า ‘คุณรู้อดีตของฉันแล้วยังไงต่อเหรอ? ฉันก็ไม่ได้จะปกปิดนี่นาและก็ไม่แคร์อยู่แล้วว่าคุณจะคิดยังไง’ บอกตามตรงว่านี่เป็นอะไรโดนใจเรามากๆ เธอยืนหยัดในความเป็นเธอและไม่ยอมให้ใครอื่นมามีอิทธิพลหรือขัดขวางการสยายกางปีกของเธอได้เลย

โดย โลกในมือนักอ่าน

 ทั้งไอแซค ไดนีเสน และคาร์สัน แม็คคัลเลอร์ส ทั้งคู่มีกันและกันเป็นนักเขียนในดวงใจ

ไดนีเสน จัดให้ The Heart is a Lonely Hunter เป็นหนังสือเล่มโปรดของเธอ

แม็คคัลเลอร์ส มีธรรมเนียมว่า จะหยิบ Out of Africa ออกมาอ่านใหม่อีกครั้งทุกปี

โดย Oil Woramon

เนินนางวีนัสนี้ดีตรงที่ เป็นเรื่องสั้นที่ทุกเรื่องในเล่มมีจุดมุ่งหมายเดียวคือฉากอย่างว่า ดังนั้นไม่ต้องวางโครงเรื่องใส่ปมทางจิตใจมาให้รุงรังซับซ้อน ทุกตัวเงี่ยนเหมือนกันหมด และการที่เนื้อหามันแช่อยู่ตรงนั้นนานมากพอ ทำให้เราเห็นได้ว่ามันค่อยๆ ไต่ขึ้นไปสู่จุดสุดยอดอย่างไร นี่คือสิ่งที่การดูหนังให้ไม่ได้ 

โดย sunamanee

เรื่องราวของแม่บ้านรับจ้างชาวลอนดอน มิสซิสเอด้า แฮรีส ที่มีชีวิตที่แสนจะธรรมดา แต่เธอกลับมีความใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นเจ้าของชุดราตรีแสนวิจิตรมูลค่าหลายร้อยปอนด์ของสำนักตัดเย็บเสื้อผ้าชั้นสูง คริสเตียง ดิออร์ ซึ่งแม้แต่ผู้หญิงทั่วไปยังไม่อาจคิดฝันเช่นเดียวกับเธอ

โดย thisisnotmary maryist

"คนเราช่างดูแตกต่างได้เพียงไหนระหว่างยามใช้ชีวิตปกติกับตอนร่วมรัก”

เนินนางวีนัสเป็นนิยายอีโรติกเรื่องหนึ่งที่เราคิดว่าคนที่ชื่นชอบนิยายประเภทนี้ควรหามาอ่านและมีไว้ในครอบครอง เนื้อเรื่องเกี่ยวกับชีวิตเซ็กส์ของสามัญชน ศิลปิน โสเภณีชาวฝรั่งเศส ใช่... ชีวิตเซ็กส์ เพราะทั้งเรื่องผู้อ่านจะได้รับรู้เรื่องราว บริบท ความสัมพันธ์สวาทของตัวละคร ทุกท่วงท่า ทุกแรงปรารถนา ซึ่งทำให้เรารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง 

โดย ManualEyeko minimore

เมื่อสถานะของผู้ตายถูกสับเปลี่ยนขึ้นมามีบทบาทอย่างเต็มภูมิ การได้รับความสามารถพิเศษจากความตายในการเปลี่ยนจาก "การดำรงอยู่" ในหลักแหล่งพักพิงอาศัยอย่างที่มนุษย์จะอยู่ได้ กลายเป็น "การสิงสู่" อยู่ได้ในทุกที่ ไม่ว่าจะเป็นในสวน ในรูปภาพ หรือแม้แต่ในความทรงจำของตัวบุคคลที่ยังมีชีวิตอยู่

โดย Readery

ในขณะที่คนทั่วไปคาดหวังความมั่นคงและการลงหลักปักฐานกับใครสักคนในชีวิต แต่มิสฮอลลี่ยังคงล่องลอยอยู่ระหว่างการเดินทาง อย่าเพิ่งตัดสินว่าเธอไม่รู้จักความรัก เพราะคุณค่าของความรักของแต่ละคนไม่เหมือนกัน